Γιώργος Βέλτσος
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ
isbn 978-960-504-094-9
Σελ.: 96, Σχήμα: 12,2Χ20,1, Έκδοση: 2014, Εξώφ.: ΜαλακόΤιμή καταλόγου €12,80 Τιμή προσφοράς €9,60 Έκπτωση 25%
/
Κυκλοφόρησε το 2014 – τότε επίκαιρο. Δυστυχώς, πάλι επίκαιρο: ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, του Γιώργου Βέλτσου.
Αἴθουσα ἀνακτόρου τοῦ Βαλτάσαρ. Enormous room µέ παστάδα κατά τόν τρόπο τοῦ Ντελακρουά στόν πίνακα Ὁ θάνατος τοῦ Σαρδανάπαλου. Προοδευτικά µετατρέπεται στό προεδρικό γραφεῖο τοῦ Λευκοῦ Οἴκου στήν Οὐάσινγκτον, ὅπως ἡ Αὐτοκρατορία τῶν Τόνι Νέγκρι καί Μάικλ Χάρντ ἐµφιλοχωρεῖ ὑπό τάς γραµµάς τοῦ Βιβλίου τῆς Παλαιᾶς ∆ιαθήκης ∆ανιήλ.
Στόν δραµατουργικό πυρήνα τοῦ ἔργου διαφαίνεται ἡ σύγκρουση τῆς κυρίας Ἄλβινγκ καί τοῦ γιοῦ της Ὄσβαλντ στούς Βρικόλακες τοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν. Ἐνσωµατώνονται µάλιστα αὐτούσιοι οἱ κυριότεροι συγκρουσιακοί διάλογοί τους διότι «στίς συγκρούσεις µεταξύ ἀνθρώπων καί µέσα σ’ αὐτές, βαθιά, συγκρούονται οἱ ἰδέες πού εἶναι εἴτε ἡττηµένες εἴτε τροπαιοφόρες», ὅπως θέλει ὁ Ἴψεν.
Στήν Αὐτοκρατορία ὅµως ὅλες οἱ ἰδέες ἔχουν ἡττηθεῖ. Ὅ,τι συγκρούεται εἶναι οἱ προσοµοιώσεις τοῦ τέλους τῆς Ἱστορίας. Τήν ἀντιπαράθεση Βαλτάσαρ καί ∆ανιήλ –Προέδρου καί χάκερ– ὑποκαθιστᾶ µία καί µόνον ἰδέα, κοινή καί στά δύο πρόσωπα τοῦ ἔργου: καθένας στήνει µιά παγίδα στόν ἄλλον, δόλωµα τῆς ὁποίας εἶναι ὁ ἴ διος.»
Έγραψα την Αυτοκρατορία μέσα στο αδιέξοδο του χρόνου. Την είδα πρώτα μέσα στους χρόνους των ρημάτων, δηλαδή μέσα από την ακριβολόγο ιδιότητα της γραμματικής, πού διατυπώνει στα ρήματα, στις εγκλίσεις τους και τις φωνές όλη την παλλόμενη αγωνία ενός σώματος, όταν υποφέρει το τέλος του χρόνου και, επειδή μιλά, γερνά αναζωογονούμενο.
Μη έχοντας δική μου γλώσσα άλλη παρά των μεγάλων δραματουργών, προβλέποντας το αδιέξοδο λόγω της γραφής των άλλων, αναγνωρίζοντας συγχρόνως στην ποίηση τη διαβατήρια συνθήκη προς το θέατρο, γνωρίζοντας επίσης πώς και η συνθήκη αυτή δεν είναι ικανή για να φανεί το θεατρικό έργο στη σκηνή, έγραψα την Αυτοκρατορία μέσα στον κυκεώνα του να γράφεις ό,τι δεν μπορείς να γράψεις και παρά ταύτα να το επιτελείς. Έγραψα με την αδυναμία να γράψω, αναγνωρίζοντας όμως στην αδυναμία δύναμη.
Έγινα στο τέλος του χρόνου όχι ο δραματουργός, αλλά το ισοδύναμο του δραματουργού: κάποιος πού επιλέγει την καταστροφή του άμορφου και από εκεί ξεκινά, αφήνοντας τη μορφή να προκύψει.
Μη έχοντας δική μου γλώσσα άλλη παρά των μεγάλων δραματουργών, προβλέποντας το αδιέξοδο λόγω της γραφής των άλλων, αναγνωρίζοντας συγχρόνως στην ποίηση τη διαβατήρια συνθήκη προς το θέατρο, γνωρίζοντας επίσης πώς και η συνθήκη αυτή δεν είναι ικανή για να φανεί το θεατρικό έργο στη σκηνή, έγραψα την Αυτοκρατορία μέσα στον κυκεώνα του να γράφεις ό,τι δεν μπορείς να γράψεις και παρά ταύτα να το επιτελείς. Έγραψα με την αδυναμία να γράψω, αναγνωρίζοντας όμως στην αδυναμία δύναμη.
Έγινα στο τέλος του χρόνου όχι ο δραματουργός, αλλά το ισοδύναμο του δραματουργού: κάποιος πού επιλέγει την καταστροφή του άμορφου και από εκεί ξεκινά, αφήνοντας τη μορφή να προκύψει.