ΖΗΚΟΣ Ο ΛΥΚΟΣ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΣ

«Μαμά, τι είναι Καραντίνα;» ρώτησε η μικρή Τυτώ.
«Όταν έχουμε Καραντίνα... εεε, Καραμπίνα, μικρό μου Τυτούλι, μένουμε σπίτι και προσέχουμε για να είμαστε ασφαλείς».

Μια απρόσμενη απειλή αναστατώνει τη ζωή στο δάσος, κλονίζει την ενότητα μεταξύ των ζώων και εγκλωβίζει τον Ζήκο τον λύκο σ' ένα επικίνδυνο αδιέξοδο.
Η συγκίνηση, το γέλιο και η αγωνία συντροφεύουν την προσπάθεια των ζώων να γεφυρώσουν τις διαφορές τους για να κερδίσουν τη ζωή τους πίσω. Θα προλάβουν να βοηθήσουν τον Ζήκο τον λύκο προτού να είναι αργά;
Μια ιστορία αγάπης, περιπέτειας και μαχητικότητας, που γεμίζει την καρδιά με πάθος για ζωή και ελευθερία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μια εικονο-συγγραφή, με τον δημιουργό στον διττό ρόλο του συγγραφέα και εικονογράφου, που εισάγει τα παιδιά στην αλληγορία, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την κοινή προσπάθεια, με πολλή πολλή φαντασία και αισθητική.
Ο ίδιος, αντλώντας έμπνευση από τις πρώτες μέρες της καραντίνας, όπως λογοπαικτικά υπαινίσσεται κι ο τίτλος, δηλώνει: «Ήταν όπως όταν κοιτάς ήρεμος απ' το παράθυρό σου ένα σκούρο κι απόκοσμο μπουρίνι να έρχεται από μακριά. Ένιωθα βαθιά την ανησυχία της αβεβαιότητας και ταυτόχρονα μια γαλήνη. Άρχισα να νιώθω έντονα μια εσωτερική ανάγκη να το αποτυπώσω με κάποιον τρόπο». Και ο τρόπος ήταν γνώριμος, η άγρια ζωή (μας), αλλά και η αγάπη: «Δεν έχω πολλές εμπειρίες απ' την άγρια ζωή, αλλά η συνεργασία μου με την περιβαλλοντική οργάνωση του Αρκτούρου ήταν καθοριστική. Ο χαρακτήρας του Ζήκου του λύκου, που είχα δημιουργήσει πριν από δέκα χρόνια για τον Αρκτούρο, έγινε αυτόματα πρωταγωνιστής της ιστορίας, όταν αποφάσισα ότι το στοιχείο του έρωτα και της αγάπης θα ήταν η κινητήριος δύναμη της πλοκής».