Σταύρος Ζαφειρίου
ΑΥΤΟΑΝΟΣΟ
isbn 978-960-504-192-2
Σελ.: 72, Σχήμα: 17,1Χ24, Έκδοση: 2017, Εξώφ.: ΜαλακόΤιμή καταλόγου €12,80 Τιμή προσφοράς €8,70 Έκπτωση 32%
/
Ὅταν τὸ δάχτυλο σοῦ δείχνει τὴ φωτιὰ
κι ἐσὺ γυρίζεις καὶ κοιτάζεις τὸ φεγγάρι,
ξέρεις καλά:
ὄχι τὸ δάχτυλο
μὰ τὸ φεγγάρι σ’ ἔχει πάρει στὸν λαιμό του.
Μια εσωτερική διαδρομή με άξονα τη διερώτηση για την κοινοτοπία του χρόνου, της ζωής μέσα από τις πνευματικές και υλικές της εκφάνσεις, των κυρίαρχων συναισθημάτων που καταδυναστεύουν ή εξυψώνουν τη συνείδηση.
Ο Σταύρος Ζαφειρίου, συνεπικουρούμενος από θεατρικές πρακτικές και αναγνώσεις, από παραναγνώσεις κλασικών παραμυθιών, αλλά και από την Ιστορία ως γεγονός, ως ενοχή και ως προσαρμογή στα νέα συνώνυμά της, στοιχειοθετεί ένανπροσωπικό μύθο για τη γραφή και τη γλώσσα, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους να εκφράσουν τη θέση και τη θέαση του ανθρώπου στη σημερινή κοινωνία, όπως αυτή προβάλλει ως σύγκρουση ανάμεσα στο φαντασιακό και την αναγκαιότητα. Ένα βιβλίο όπου «το τραγικό δεν είναι οι θεράποντες μα οι τιμητές και η αθυμία τους για την αναγωγή των επιθέτων».
κι ἐσὺ γυρίζεις καὶ κοιτάζεις τὸ φεγγάρι,
ξέρεις καλά:
ὄχι τὸ δάχτυλο
μὰ τὸ φεγγάρι σ’ ἔχει πάρει στὸν λαιμό του.
Μια εσωτερική διαδρομή με άξονα τη διερώτηση για την κοινοτοπία του χρόνου, της ζωής μέσα από τις πνευματικές και υλικές της εκφάνσεις, των κυρίαρχων συναισθημάτων που καταδυναστεύουν ή εξυψώνουν τη συνείδηση.
Ο Σταύρος Ζαφειρίου, συνεπικουρούμενος από θεατρικές πρακτικές και αναγνώσεις, από παραναγνώσεις κλασικών παραμυθιών, αλλά και από την Ιστορία ως γεγονός, ως ενοχή και ως προσαρμογή στα νέα συνώνυμά της, στοιχειοθετεί ένανπροσωπικό μύθο για τη γραφή και τη γλώσσα, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους να εκφράσουν τη θέση και τη θέαση του ανθρώπου στη σημερινή κοινωνία, όπως αυτή προβάλλει ως σύγκρουση ανάμεσα στο φαντασιακό και την αναγκαιότητα. Ένα βιβλίο όπου «το τραγικό δεν είναι οι θεράποντες μα οι τιμητές και η αθυμία τους για την αναγωγή των επιθέτων».