ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (Α΄ ΤΟΜΟΣ)

Στην αρχή δεν υπήρχε Ευρώπη. Επί πέντε εκατομμύρια έτη δεν υπήρχε παρά μόνο μια μεγάλη χερσόνησος με δαντελωτές ακτές, χωρίς όνομα - σαν ακρόπρωρο πλοίου στην απόληξη της μεγαλύτερης εδαφικής έκτασης του πλανήτη. Δυτικά, εκτεινόταν ο ωκεανός, τον οποίο κανείς δεν είχε διασχίσει. Νότια, δύο κλειστές και συνεχόμενες θάλασσες, διάσπαρτες με νησιά, νησίδια και μικρότερες χερσονήσους. Βόρεια, η μεγάλη πολική κορυφή του κόσμου διαστελλόταν και συστελλόταν ανά τους αιώνες σαν γιγαντιαία παγωμένη μέδουσα. Ανατολικά, η ανοικτή στεριά, ένα γεφύρι από όπου θα περνούσαν όλοι οι λαοί και όλοι οι πολιτισμοί του κόσμου.
Κατά τα διάκενα μεταξύ των παγετωδών εποχών, η χερσόνησος δέχθηκε τους πρώτους οικιστές της. Τα ανθρωποειδή του Νεάντερταλ και οι άνθρωποι των σπηλαίων του Κρομανιόν είχαν οπωσδήποτε ονόματα, πρόσωπα και ιδέες. Δεν θα μάθουμε, όμως, ποτέ ποιοι πραγματικά ήταν. Δεν είμαστε σε θέση παρά μόνο αμυδρά να τους γνωρίσουμε μέσω της ζωγραφικής, των εργαλείων και των οστών τους.
Με την τελευταία υποχώρηση των πάγων, μόλις δώδεκα χιλιάδες χρόνια πριν, η χερσόνησος δέχθηκε νέα μεταναστευτικά κύματα. Άγνωστοι πρωτοπόροι και οραματιστές μετακινήθηκαν αργά προς τη δύση, περιόδευσαν στις ακτές, διέσχισαν στεριές και θάλασσες, μέχρι που έφθασαν στα πιο μακρινά νησιά. Το μεγαλύτερο αριστούργημα που έχει βρεθεί, καθώς η Εποχή του Λίθου έδινε τη θέση της στην Εποχή του Χαλκού, ορθώνεται στα όρια των ανθρώπινων οικισμών, σε ένα απομακρυσμένο νησί καταμεσής του πελάγους. Καμιά σύγχρονη θεωρία, όμως, δεν κατόρθωσε να αποκαλύψει με βεβαιότητα από πού αντλούσαν την έμπνευσή τους οι λαμπροί τεχνίτες, ούτε πώς ονόμαζαν τους μεγαλίθους που είχαν τοποθετήσει σε κυκλικό σχήμα.