ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

Ὁ William Blake (1757-1827), ὁ ὁραµατιστής ποιητής πού κάποτε χλευάστηκε ὡς παράφρων καί σήµερα τιµᾶται ὡς µεγαλοφυΐα, συγκαταλέγεται ἀνάµεσα στούς µείζονες ποιητές τῆς ἀγγλικῆς λογοτεχνίας. Κοινή εἶναι ἡ διαπίστωση τῶν µελετητῶν τῆς ποίησής του, πώς τό ἀξιόλογο ἔργο του, δηµιουργία καί ἀπεικόνιση ταυτόχρονα ἑνός πολύπλευρου µυθολογικοῦ συστήµατος, συνιστᾶ ἕνα πρώτης τάξεως ἐπίτευγµα. Ἀντιµετωπίζοντας µέ τό ἀντισυµβατικό του βλέµµα θέµατα τόσο ἱερά καί ἀπαραβίαστα ὅσο ἡ θρησκεία, ἡ ἠθική, ἡ τέχνη καί ἡ πολιτική, κοινωνικός ἐπαναστάτης καί «ἥρωας τῆς φαντασίας» µαζί, ὁ Blake ἀναγνωρίζεται ὡς ὁ αὐθεντικότερος καί ἐκλεκτότερος ἀπό τούς ροµαντικούς ποιητές καί, κατά µία ἔννοια, ὁ ἁγνότερος, ὁ πιό ἀσυµβίβαστος.

Οἱ Παροιμίες τῆς Κόλασης, τό πιό γνωστό μέρος τῆς ἐμβληματικῆς σύνθεσης Οἱ Γάμοι τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς Κόλασης, ἀποτυπώνουν μέ τόν πιό ἐναργῆ καί πυκνό τρόπο τό φιλοσοφικό καί θεολογικό credo τοῦ Blake. Ἑβδομήντα ἀφορισμοί πού διακρίνονται γιά τήν ἀπαράμιλλη πνευματική τους ὀξύτητα καί δίνουν νέο νόημα στήν αἰώνια διαμάχη ἀνάμεσα στόν Θεό καί τόν Διάβολο. Γιά τόν Blake, ἡ παθητική ἀποδοχή τῶν συμβατικῶν ἠθικῶν κανόνων ἦταν συνώνυμη τοῦ κακοῦ⋅ ἡ ἐνεργητική ἀντίθεση σ’ αὐτούς, συνώνυμη τοῦ καλοῦ. Αὐτό εἶναι καί τό κλειδί γιά τήν ἑρμηνεία τῶν Παροιμιῶν, πού συνεχίζουν ὡς σήμερα νά ἀποτελοῦν ἕνα ἀπό τά πιό τολμηρά καί πρωτοποριακά κείμενα τῆς ἀγγλικῆς ρομαντικῆς ποίησης. Ὅπως γράφει χαρακτηριστικά σέ μία ἀπό τίς Παροιμίες: «Αὐτό πού σήμερα εἶναι ἀποδεδειγμένο, κάποτε δέν ἦταν παρά γέννημα τῆς φαντασίας».

Εἰσαγωγή - Μετάφραση - Σημειώσεις: Χάρης Βλαβιανός

ΕΞΩΦΥΛΛΟ (300dpi, JPEG)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (PDF)

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ