ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ

Γραµµένα σέ διαφορετικές ἐποχές, ἀπό τό 1931 ἕως τό 1975, τά ἑπτά διηγήµατα πού ἀπαρτίζουν τήν τελευταία συλλογή διηγηµάτων τοῦ Γιάννη Σκαρίµπα, πού ἐκδόθηκε τό 1976 µέ τόν τίτλο Τρεῖς ἄδειες καρέκλες, ἀντανακλοῦν τή συγγραφική πορεία καί πιστοποιοῦν τίς κατακτήσεις τοῦ συγγραφέα στόν χῶρο τῆς δηµιουργικῆς πεζογραφίας. Τόσο ἡ θεµατική του ὅσο καί ἡ ἀφηγηµατική του τεχνική δέν διαφοροποιοῦνται ἀπό τό λοιπό ἔργο του, ἐνῶ κυριαρχοῦν οἱ γνωστοί ἄξονες πού συνέχουν τόν πλασµατικό του κόσµο: ὁ διαφορετικός ἄλλος, ἡ παράδοση τοῦ Καραγκιόζη, ἡ πρόσληψη καί ἡ ροή τοῦ χρόνου, ἡ ζωή ὡς ἀντανάκλαση τῆς τέχνης, ὁ κλόουν, ἡ φάρσα. Καί ἐνῶ τά διηγήµατα εἶναι γραµµένα σέ διαφορετικές χρονικές στιγµές, συνδέονται ὑποδόρια –µέ ἐξαίρεση «Τό λουλούδι τῆς Μονεµπασιᾶς»– ἀπό τά καταλυτικά χαρακτηριστικά τῆς προσωπικῆς γραφῆς τοῦ συγγραφέα: τήν ἰλιγγιώδη γλώσσα, τήν ὑπονόµευση τοῦ ρεαλιστικοῦ πεδίου, τήν αἰώρηση µεταξύ πραγµατικοῦ καί φανταστικοῦ, τό εἰρωνικό ἰδιόλεκτο, τό παιχνίδι.

Ἡ συλλογή αὐτή οὐσιαστικά κλείνει τόν κύκλο τῆς πεζογραφικῆς παραγωγῆς τοῦ συγγραφέα, σφραγίζοντας τήν ἰδιαιτερότητα καί τή βαρύτητα τῆς προσφορᾶς του. Στίς καλύτερες στιγµές της –πού εἶναι τά ἀφηγήµατα «Ἡ τελευταία τῶν 6½», «Ζόµιο, τό παιδί τοῦ τσίρκου» καί «Τρεῖς ἄδειες καρέκλες»– ὁ Σκαρίµπας µέσα ἀπό τήν ἄψογη ἐνορχήστρωση τοῦ ὑλικοῦ του, τή µοναδική γιά τόν ἑλληνικό χῶρο γλωσσική του τόλµη καί τήν ἀφηγηµατική του δεξιοτεχνία κατορθώνει νά χαρίσει στόν ἀναγνώστη στιγµές γνήσιας ἀναγνωστικῆς ἀπόλαυσης.

> Τα βιβλία του Γιάννη Σκαρίμπα