ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΟ

Ένα μικρό παιδί έχει ένα... μεγάλο πρόβλημα! Πρέπει να δια- λέξει χρώμα. Η μαμά του λέει ότι το πιο όμορφο χρώμα είναι το μπλε – ο μπαμπάς του προτιμά το κόκκινο! «Εσύ ποιο από τα δύο προτιμάς;», το ρωτούν επίμονα. «Το χρώμα του ουρα- νού ή το χρώμα που έχουν οι νόστιμες φράουλες; Το χρώμα της θάλασσας ή των τριαντάφυλλων που χάρισες στη μαμά για τη γιορτή της;» Το παιδί βρίσκει τη λύση, συνθέτοντας τα δυο τους χρώματα σε ένα τρίτο – το μωβ.

Τώρα που η επικαιρότητα μας θυμίζει τους κινδύνους του διχασμού μιας κοινωνίας, με τους άνθρωπους να χωρίζονται σε «μπλε» και σε «κόκκινους», αυτό το βιβλίο από τη Βενεζουέλα έρχεται να φωτίσει μια πτυχή που μοιάζει ώρες ώρες να την έχουμε ξεχάσει. Την ανάγκη της συνύπαρξης, τη σημασία της συμφιλίωσης αλλά και την ουσιαστική έννοια της Δημοκρατίας. Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, εάν θέλουμε στο τέλος νικήτρια να βγει η κοινωνία στο σύνoλό της.