Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Στο χρυσαφένιο δειλινό, στον Τάμεση απαλά κωπηλατούμε κι οι τρεις μικρές μου φίλες μού ζητούν μια ιστορία να πούμε. «Άντε λοιπόν! Ξεκίνα να μας λες» φωνάζει ανυπόμονα η πρώτη. Η δεύτερη ζητά να είναι ιστορία τρελούτσικη. Η τρίτη όλο τη διακόπτει.

Σε κείνη τη βαρκάδα είναι που γεννήθηκε τούτη η παράξενη Χώρα των Θαυμάτων, αστεία, παράλογη μα και σοφή, πατρίδα των πιο αλλόκοτων πλασμάτων. Κι εσύ, Αλίκη μου αληθινή, τώρα που η ιστορία σου είναι έτοιμη, γραμμένη στην παιδική καρδιά σου κράτα τη, σαν δώρο και σαν όνειρο, για πάντα φυλαγμένη.